حجت‌الاسلام عارف ابراهیمی امام‌جمعه شهر چمران در خطبه های نماز جمعه این هفته که در مسجد جامع امام حسن مجتبی (ع) برگزار شد، با بیان اینکه اکنون نوبت وعده صادق اقتصادی است، گفت: عملیات ترکیبی «وعده صادق» دارای ابعادی گسترده و چندلایه‌ای برای ایران، منطقه و جهان بوده است. اقدام راهبردی که جبهه عبری عربی غربی را به زانو درآورد.
وی افزود: شاید کمتر توجه کرده باشیم که طوفان الاقصی توطئه‌های اقتصادی دشمن را هم درهم ریخت و به تغییر و تعویق انداخت. توافق ابراهیم و کریدور آیمِک درصدد بودند ایران را در جبهه اقتصادی به انزوا بکشانند. اکنون و با این تجربه موفق، باید قوای سه گانه و همه دستگاه‌های دولتی و حاکمیتی برای ثبات اقتصادی در کشور تلاش کنند و برای رفع مشکلات معیشتی که کام مردم را تلخ کرده، نقشه روشن و اقدامات نقطه‌زن بر علیه سوداگران امنیت اقتصادی ایران تهیه و تدارک ببینند و خانه‌های فساد اقتصادی دلار را بازیچه خودشان کرده اند را هدف قرار دهند و بدون مماشات فراز و فرودهای آزاردهنده بازار پول و سرمایه را کاهش دهند.
وی خواستار تبیین ابعاد مختلف وعده صادق شد و افزود: کسانی که تا دیروز به فکر سرنگونی نظام بودند، الان به برکت وعده صادق، دیدند که نظام اسلامی در اوج اقتدار قرار دارد.
ائمه اطهار علیهم السلام درپی تشکیل حاکمیت الهی بودند
امام جمعه چمران در بخش دیگر خطبه ها، امام صادق علیه‌السلام را مظلوم دانست و اظهار داشت: ائمه‌ی ما تمام زجر و مصیبتشان به‌خاطر این بود که دنبال حاکمیت الهی بودند؛ و الّا اگر امام صادق علیه‌السلام یک‌گوشه می‌نشستند و چند نفر دور خودشان جمع می‌کردند و فقط یک مسأله‌ی شرعی می‌گفتند، کسی به آن‌ها کاری نداشت. پس، چرا به آن‌ها کاری ندارند؟ چون می‌دانند که آن حضرت داعیه‌ی امامت دارد؛ اما آن‌ها داعیه‌ی امامت نداشتند. ابو حنیفه داعیه‌ی امامت نداشت. این علمای معروف داعیه‌ی امامت نداشتند. امام یعنی چه؟ امام یعنی رئیس دین و دنیا. این‌ها ادعای امامت نداشتند؛ کسی‌که ادعای امامت داشت، او همین امام مظلوم و عزیز امام صادق (علیه‌السّلام) ما بود. امام صادق دنبال امامت یعنی ریاست دین و دنیا بود؛ منتها شرایط جور نمی‌آمد؛ اما ادعا که بود. برای خاطر همین ادعا هم آن بزرگواران را شهید کردند. برای حاکمیت دین است که پیامبران برایش مجاهدت کردند، و ائمه برایش کشته شدند. لذا ما باید در حرکت این قطار جمهوری اسلامی و انقلاب اسلامی، به طور دائم سهیم باشیم. نمی‌شود خودمان را کنار بکشیم و بگوییم به من ربطی ندارد. چه‌طور ربطی ندارد؟! مگر می‌شود حکومت دین، حکومت اسلام، به ما ربطی نداشته باشد؟!
